segunda-feira, 16 de fevereiro de 2009

Dei-me bien an San Pedro


Tanque de la Resina
Canhiça i ciguonho al fondo de la Resina


(...)
Bin a bibir cun miu pai i cun mie mai para San Pedro de la Silba, que era la tierra de miu pai.
Ls purmeiros tiempos senti la falta d’als mius amigos. An Fuonte Aldé jugábamos al fito i a las piedras chamában-le «Cuncas» i an San Pedro «Fiteiras», alhi jugaba-se muito al speto, eiqui a la bola.
Mas dei-me bien. Lhougo ampecei a jogar a la bola: al campo era na Resina i parecie que jugábamos nun cabeço, quando jugábamos al para baixo i nun le acertábamos a la baliza, teniemos que ir por la bola a mais de 300 metros, a las bezes n’al Ambierno, cun todo cheno de auga.
Tamien ampecei a ir cun ls outros a las cereijas i a las ubas, muita beç nó por tenermos fame, mas por ua lhambisquice. Dei-me muito bien cun la jolda, que inda hoije son ls melhores amigos que tengo.

(...)


Luís Silva

1 comentário:

Anónimo disse...

È verdade, um abraço para este grande amigo!
Gostaria de escrever em Mirandês, mas como sei pouco, è melhor não arriscar.
Quanto a jogarmos à bola na resina, que bons velhos tempos, nem que acertàsse-mos na baliza também lá tinhamos que ir buscar a bola ao fundo da resina, pois a baliza era feita por três traves de madeira e andàva-mos sempre a levantà-las pois as vacas logo as deitavam a baixo.

Um grande abraço para todos ls Garrotes!